"Буду дапамагаць людзям, колькі змагу". Ён можа не выязджаць на пажары, але робіць гэта ў любы час сутак

19 студзеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Аляксандр Дышлевіч з дзяцінства марыў быць пажарным, але прыйшоў на службу ў МНС толькі ў 31 год. Яго клікалі працаваць у сталіцу, а ён палічыў за лепшае застацца ў родным аграгарадку Гайна Лагойскага раёна і ні на секунду не пашкадаваў.

Цяпер Аляксандр Дышлевіч узначальвае тут пажарны аварыйна-выратавальны пост і, хоць па рангу не абавязаны выязджаць на вызавы, да гэтага часу робіць гэта. "Як я магу кінуць сваіх хлопцаў? - здзіўляецца ён. - Мы як адна сям'я, шмат гадоў плячо ў плячо. Нават калі ноччу здарыцца пажар, абавязкова еду. Мы - адна каманда". На рахунку Аляксандра Дышлевіча не адно выратаванае жыццё, тым не менш нічога гераічнага ў сваёй прафесіі ён не бачыць і называе яе звычайнай, праўда, яна патрабуе заўсёды трымаць розум халодным.

За якімі парадамі да пажарных прыходзяць мясцовыя, хто з выратаваных здзівіў сваімі паводзінамі Аляксандра Дышлевіча і чаму ён аддае перавагу адпачынку на пчальніку - аб гэтым ён расказвае ў праекце "Беларусы ў кадры".

Кожны тыдзень у газеце "7 дней" і на сайце БЕЛТА мы глядзім на свет вачамі простых беларусаў, якія шчыра любяць сваю справу, сям'ю і краіну. Усе нашы героі ўнікальныя, але іх аб'ядноўвае адно - вернасць сабе і зямлі, дзе яны жывуць.

Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.